1. ผู้บริหารที่ดี มีคุณธรรมรองรับการปฏิบัติงานร่วมกับการดำเนินชีวิต ควรมีคุณสมบัติที่สามารถสานความเชื่อมั่นครบทุกสายงาน และทุกกลุ่มความคิดให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ แทนการยึดปริญญาสูงๆ ยึดชั่วโมงการทำงานบริหาร ยิ่งยึดคนพวกเดียวกัน หรือรู้จักกันมาแล้วเป็นส่วนตัว โดยที่เข้าใจว่าคือการรู้ทางกัน ยิ่งมีผลย้อนกลับมาเป็นอันตราย ต่อตนเองและส่วนรวมมากที่สุด
2. ผู้บริหารที่มีคุณธรรม ร่วมกับมีความรู้ความสามารถจริง ย่อมไม่คิดและปฏิบัติในการแก้ไขปัญหาโดยการใช้อำนาจทำร้ายคนที่อยู่ต่ำกว่าตน โดยคิดว่าคือการแก้ปัญหาที่เกี่ยวกับคน หากแสดงความสามารถในการเปลี่ยนแปลงคนซึ่งตนคิดว่าไม่ดี หรือไม่เหมาะสม ให้กลับมาเป็นคนดี ตามความเหมาะสมเพราะสัจธรรมได้ชี้ไว้ว่า ทุกคนมีสิ่งที่ดีด้วยกันทั้งนั้น หากความดีก็ย่อมมีความหลากหลายอยู่บนพื้น
3. ข้อนี้ น่าจะมีผลเป็นบทสรุปคำตอบ หากถามว่า “แล้วจะทำอย่างไรให้สองสิ่งนี้มีความเป็นไปได้?” กล่าวคือ ควรมีความรักในเพื่อนมนุษย์ทุกคน โดยการชำระล้างกรอบซึ่งเคยฝังลึกอยู่ในรากฐานจิตใจตนเองให้ลดลงเหลือน้อยที่สุด นั้นคือ “การมุ่งมั่นนำปฏิบัติทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งอยู่บนพื้นฐานความหลากหลาย เริ่มต้นจากการให้ความสำคัญแก่ความหลากหลายของเพื่อนมนุษย์และเยาวชนคนรุ่นหลัง” ซึ่งหมายความว่า ผู้บริหารที่มีคุณธรรม ควรมีวิญญาณความรักที่จะมุ่งทิศทางและการใช้ชีวิต ลงสู่ด้านล่างอย่างมีความสุข และในที่สุด ตนย่อมพบได้ตามความปรารถนาอย่างเป็นธรรมชาติ แม้บางครั้งหลังจากพบกับปัญหาหนัก อาจรู้สึกท้อถอย แต่แล้วก็สามารถลุกขึ้นมาต่อสู้ใหม่เริ่มต้นจากความรู้สึกในตัวเอง สู่การเปลี่ยนแปลงจากภายนอก ในเมื่อตนมีความมุ่งมั่นมาแต่เดิมเป็นเวลานานมาก จนกระทั่งใช้เป็นพื้นฐานการพิสูจน์ความจริงได้แล้ว
ในขณะที่สังคมกำลังประสบปัญหาหนักมากยิ่งขึ้น ทำให้หลายคนมุ่งมองไปยังปัญหา และมองไปที่กลุ่มผู้บริหารระดับสูง มักได้ยินคำปรารภว่า ไปทั้งที่ๆ รู้ ไม่ใช่ไม่รู้ ซึ่งผู้เขียนมักตอบไปโดยอาศัยหลักประจำใจว่า นั่นคือความรู้ซึ่งอยู่บนพื้นฐานความไม่รู้ (บันทึกของแก้วตา ป.โท บริหาร ม.บูรพา : คุณครูจากเมืองพนัส)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น